Ta ta ta taaaaaaaaaaa! İşte karşınızda fantastik dünyanın yeni kahramanı. Efendim, bendeniz Hamit. Ya da kahramanlık ismimle söyleyecek olursam Hammit. Bu yolculukta bana eşlik edecek arkadaşlara merhaba diyorum. Ne iyi ettiniz de geldiniz, sefalar getirdiniz.  

Herkes heyecanını, merakını ve tüm garipliklerini yanına aldı mı? O halde şimdiden çooook eğleneceğimizi bilmenizi isterim. Tüm bilim adamlarının gülme garanti belgesini imzaladığı maceralarımız tamamıyla doğal ve kendi imalatımız olup serüven serüven ilerlerken biraz kıyıdan köşeden, biraz oradan, biraz buradan, azıcık da şuradan her ne varsa topladık ve kendi halimize güldük. Gülmek derken öyle hafifçe “kıh kıh” gibi de değil hani. Resmen kahkaha!

Ülkemizde doğup büyüyen bir çocuk fantastik dünyaya girse ortalığı nasıl karıştırır diye hep merak ederdim. Başıma gelince anladım ki fazla merak iyi değilmiş. Birden kendimi bambaşka bir dünyada buldum. Şimdi diş macununu tam ortadan sıkar gibi yapmak istemiyorum. Sabrınıza sığınıp baştan anlatıyorum.

Sıradan bir geceydi. Sabah okula gitmek için yatağıma yatıp kendimi uyku moduna ayarlamıştım. Saatler anneme göre çok geçi, bana göre çok erkeni gösteriyordu. Tam da birkaç kulaç atıp uyku havuzunda derinlere dalmıştım ki kulağıma gelen seslerle gözlerimi açtım. Fakat o an uyumaya devam ediyormuşum da haberim yokmuş. Ben uyandığımı sanıyordum.

Meraklı ve yarı uykulu gözlerle yatağımdan kalkıp odamın kapısını açtım ki bir de ne göreyim? Oda kapım bambaşka bir dünyaya açılmış. Biraz terleme, biraz titreme ve biraz da “Vay be burası da neresi?” heyecanı ile kendimi o dünyanın içinde buldum. Adımımı atmamla iş işten geçmiş. Artık geri dönüşü olmayan bir serüvene kendimi bırakmışım.

Şimdi size hayvanlarla konuştum desem inanmayacaksınız. Biliyor musunuz, birçok arkadaşım oldu. Akbabasından tutun da zebrasına kadar, tavşanından kargasına kimler kimler... Hele iki mirket var ki fantastik dünyanın tuzu biberi. En çok da onlara gülüyorum. İnanın bu macerada mirketlerin ne işe yaradığını bilmiyorum. Bu hikayeyi yazan Cem abinin de bildiğini sanmıyorum. Söylentilere göre her bir karakter benim bir yönümü yansıtıyormuş. Bizimkiler bölümünde her birini tanıtmaya çalıştım ya artık olduğu kadar, olmadığı fantastik demişler.

Her serüvende olmazsa olmazlardan biri de kötü kişidir. Bizim macerada da sert, sinirli, sürekli kötülük düşünen, tipsiz, öö, ıyyy dedirtecek biri var. Fantastiko’nun başına ördüğü çorapları pazarda satsak ülkenin her bir ihtiyacını karşılarız. İşte benim görevim de Fantasiko’yu bu kötü kişinin kurduğu tuzaklardan kurtarmak.    

Her derde deva maceralarımız boyun sırt ve bacak ağrılarına şifa olacak hareketlilikte olup kitapların tok karnına günde bir kere okunması önemle rica olunur.  Yan etkileri olur olmadık yerde gülerken garip hale girmek, bu sebeple başkalarına da gülümseme bulaştırmak, kıkırdarken göbeciklerin titremesi vb… Böyle durumlarda derhal size en yakın aynaya başvurup bir kahkaha patlatın. Ya da telefonunuzun camından kendinizi görüp gülümseyin ki insanlar sizi fotoğraf çekiyor sansın. Sakın doktora gitmeyin yoksa o da kendinden geçer.  

Neyse lafı fazla uzatmadan sizi macera ile baş başa bıraksam iyi olacak. Ha bu arada; ben kimim sorusunu yanıtlamadan sözlerime son veriyordum ki “amanıııın” dedirtircesine bir titreme geldi. Gördüğünüz gibi sıradan biriyim işte. Fakat Fantastiko'da hiç de öyle değil.

Şimdi kemerlerimizi bağlıyoruz ve fantastik dünyada işin bizcesine doğru kendimizi bırakıyoruz. .